کارآفرینی

یادداشتی از رضا قربانی در مورد کارآفرینی، انگیزه ای شد تا یادداشتی نیمه تمام که  قبلاً برای پست در وب لاگ را آماده کرده بودم تمام کنم.

با این مطلب موافقم که بیشتر کارآفرینان در زمان برگزاری این همایش ها مشغول اجرای طرحها و کارها خود هستند، در حال خطر کردن و امضا کردن چکی هستند که به قول ایشان خطر زندان رفتن اش بیشتر از موفقیت در کارآفرینی آن است و اینجا را هم بیشتر می پسندم "تمرکز بیش از حد امروز ما بر روی پول دیوانه‌کننده شده است. دیوانه‌کننده!" ولی خوب جوانان ما هم یک جرقه هایی می خواهند، شاید این کنفرانس، شاید این پست رضا قربانی، من، شاید....(به نظر من این از همان حداقل فایده های اینجور وقایع و رویدادهاست، ولی به خاطر تعداد زیاد این همایش ها و رویداد ها، مفهوم لوث شده است و ارزش سرمایه اجتماعی قابل اکتساب برای جوانان در این رویدادها هم بی مفهوم شده است)، ولی در آنچه شکی نیست این است که رسیدن به سر منزل مقصود در کارآفرینی سخت و پیچیده است، شاید برای کسانی که واقعاً جوربوزه کار را در خود می بینند، شروع خوبی باشد، ولی باید یاد بگیریم حتی در این دنیای سریع امروز هم هیچ آسانسوری وجود ندارد، بعضی ها پله ها را با ریسک، پشتکار و جسارت بیشتر، کمی سریعتر بالا می روند، ولی گاهی هم پایشان پیچ می خورد، وقتی احساس می کنند که تازه به ایستگاه پله ای رسیده اند و لختی آرامش دارند، باید خیلی سریع پای بر پله ایی دیگر گذارند.

و می خواهم این مطلب را در خاتمه اضافه کنم که امروز بچه های ما باید کتاب "بهترین کاسب قرن" را بخوانند...(من هم دوباره از کتابخانه این کتاب را بر خواهم داشت و دوباره می خوانم در یکی از عیدهای نوروز، پدرم به همه هدیه داد و من هم آن زمان خیلی کیف کردم از خواندنش)...ما در الگو گیری های کسب و کاری مان از مدل های دنیا مشکلات داریم، و این بر می گردد به الگو برداری ما از دنیا و بومی کردن اجرا ها... نتیجه اش می شود یک لعاب خوش چهره از الفظ و حرکات روی صحنه، نتیجه اش می شود، شو من بازی در آوردن نسل من در الگو گیری ها از مفاهیمی مثل کارآفرینی... و هیجان کاذب و چقدر دور می شویم از معرفت امثال مرشد چلویی و رشیخ جبعلی خیاط ها، بلند نظری، جسارت و سماجت شانجانی ها، داریانی ها، بنیسی ها، خیامی ها، کازرونی ها، همدانی ها و دیگر مردانو زنان به حق کارآفرین این دیار.