ما و سومالی، ترکیه و سومالی

نخست وزیر ترکیه به همراه همسر و چند عضو دولت به سومالی رفته تا از مناطق قحطی زده بازدید کند. رجب طیب اردوغان وعده کمک صد و پنجاه میلیون دلاری داده و گفته کشورش در سومالی سفارت دائر خواهد کرد.این نخستین سفر یک مقام بلندپایه خارجی به سومالی است از زمان بحران خشکسالی اخیر در شاخ آفریقا.

یک بار دیگر ترکیه با سبک و سباق دیپلماتیک خود بازار جدیدی را در شرق آفریقا را هدف گرفت، هر چند هلال احمر ایران و کمک های ایران در کشور قحطی زده وجود دارد و از آن تقدر و تشکر شد، ولی کمک 150 میلیون دلار ترکیه را فردا در قالب کالا ها و خدمات فنی و مهندسی ترکیه در سومالی خواهیم دید.

یادآور می‌شود ‌سومالی از جمله کشورهای آفریقایی با 637 هزار کیلومتر مربع وسعت و 10 میلیون نفر جمعیت در همسایگی اتیوپی و کنیا قراردارد.

مجموع مبادلات تجاری سومالی با جهان بیش از یک میلیارد دلار است که از این رقم 798 میلیون دلار سهم واردات و 300 میلیون دلار صادرات این کشور را در بر می‌گیرد.

سال گذشته هم ایران بیش از 2 میلیون دلار به این کشور صادرات داشته است و هیچ کالایی از این کشور وارد نکرده ایم. که رشد ۲ برابری در مقابل صادرات یک میلیون دلاری سال ۸۸ دارد و در چهارماه اول سال ۹۰ نیز نزدیک به ۹۰۰ هزار دلار صادرات داشته ایم که امیدوارم رشد خوبی داشته باشیم. همه این آمار در مقابل صادرات ۴ میلیون و ۸۰۰ هزار دلاری ترکیه در سال ۲۰۱۰ به سومالی قرار دارد.

امیدوارم چند سال دیگر نگوییم چرا ترکها در این بازار قویتر هستند!؟ به نظر می آید این قاعده  بازارهای نوظهور یافته (Emerging market) است، دیپلماسی جلوتر از تجارت راهها را هموار می کند و به جلو می رود. پیش قراول بازار نوظهور یافته اول دیپلماسی است، چون در کشور قحطی زده که بازار پر ریسک و خطرناکی دارد، دیپلماسی و اکزیم بانکها و بیمه های صادراتی راه را می سازند.

این یادداشت را آینده برای خودم باز خوانی می کنم !!!!

من و درسی که از ژاپن و فرهنگ ژاپن گرفته بودم

خبر کوتاه و گویا است و تاکیدی است بر دوباره خوانده ها و شنیده ها از فرهنگ تعهد ژاپنی، مردم ژاپن بیش از سه میلیارد «ین» پیدا شده پس از سونامی در این کشور را به همراه گاوصندوق‌هایی که حاوی بیش از دو میلیارد ین به دولت بازگرداندند.

تعهدی که در حفظ و نگداری نیروگاههای آسیب دیدیم و شنیدیم. عذر خواهی مدیران نیروگاه، عذر خواهی مدیر تویوتا به خاطر اشکال در سیستم ترمز و ....

دقیقاً سال گذشته در بیشکک یک تصادف کوچک با ماشین دبیر سوم سفارت ژاپن کردیم و او مقصر بود، در حین معطلی های آمدن پلیس و ...زمان زیادی که برای آمدن آنها طول کشید، ایشان از من عذرخواهی کرد که اشتباه من وقت تو را تلف کرد و درگیر بروکراسی وقت گیر این حادثه شدی، در خلال رفت آمد ها به اداره پلیس هم همیشه مطلبی در دست داشت و در سالن انتظار مشغول خواندن آن بود. 

خدایا در این روزها و شب های عزیز من را به تعهد به مسولیت هایم موظف گردان.

آینده مراکز تجاری ایران به کجا می رود؟

همیشه در طی این سالهایی که مشغول کار صادرات بوده ایم آگهی ها و تماسهای زیادی از شرکت هایی که مراکز تجاری (اعم از با مجوز سازمان توسعه تجارت و بدون مجوز) را بازاریابی می کرده اند داشته ایم، دیگر سالهاست نامی از این مراکز ایران در افعانستان، کنیا، سنگال و .... نمی شنویم، نمی دانم دوستان در سازمان توسعه تجارت آیا آسیب شنایی بر طلوع و غروب این مراکز کرده اند؟!

پس از تجربه مستقیم مرکز تجاری اربیل توسط خودمان و داستانهایی که از مراکز تجاری درآفریقا و آسیای میانه شنیده ام(مرکز تجاری ایران در شیمکنت قزاقستان را قبل از اینکه بخواهیم تصمیم بگیریم بازدید کردیم و فهمیدیم از یک سوراخ نباید ۲ بار گزیده شویم) ....به این فکر می کنم ،که چرا اینقدر بضاعت حضور تجارت خارجی ما در بازارهای هدف ضعیف است، مدیران و پیمانکاران ضعیف این مراکز، عدم استقبال شرکتهای ایرانی برای حضور (که حداقل مرکز به حد نصاب برسد)، حمایت یارانه ای سازمان توسعه تجارت از مراکز با مجوز، علت کجاست؟!

فکر می کنم تنها مرکز تجاری ایران در سلیمانیه ، رونق نسبی و فعالی داشته باشد، ولی دیگر چیزی از سایر مراکز نمی شنویم؟ چرا مرکز شیمکنت با آن همه بازاریابی که شد ، با ساختمان مناسب (منهای موقعیت جغرافیایی که به نظر من اشتباه بود و فقط روابط به شیمکنت هویت داد)، به علت نمی دانم منفعت طلبی، سوء مدیریت و .... از دست رفت، از مرکز بدون حمایت آلماتی چه خبر، اربیل را هم که از دست دادیم....

به مرکز سودان و عمان و .... دیگر فکر نمی کنم.