من و درسی که از ژاپن و فرهنگ ژاپن گرفته بودم

خبر کوتاه و گویا است و تاکیدی است بر دوباره خوانده ها و شنیده ها از فرهنگ تعهد ژاپنی، مردم ژاپن بیش از سه میلیارد «ین» پیدا شده پس از سونامی در این کشور را به همراه گاوصندوق‌هایی که حاوی بیش از دو میلیارد ین به دولت بازگرداندند.

تعهدی که در حفظ و نگداری نیروگاههای آسیب دیدیم و شنیدیم. عذر خواهی مدیران نیروگاه، عذر خواهی مدیر تویوتا به خاطر اشکال در سیستم ترمز و ....

دقیقاً سال گذشته در بیشکک یک تصادف کوچک با ماشین دبیر سوم سفارت ژاپن کردیم و او مقصر بود، در حین معطلی های آمدن پلیس و ...زمان زیادی که برای آمدن آنها طول کشید، ایشان از من عذرخواهی کرد که اشتباه من وقت تو را تلف کرد و درگیر بروکراسی وقت گیر این حادثه شدی، در خلال رفت آمد ها به اداره پلیس هم همیشه مطلبی در دست داشت و در سالن انتظار مشغول خواندن آن بود. 

خدایا در این روزها و شب های عزیز من را به تعهد به مسولیت هایم موظف گردان.

آینده مراکز تجاری ایران به کجا می رود؟

همیشه در طی این سالهایی که مشغول کار صادرات بوده ایم آگهی ها و تماسهای زیادی از شرکت هایی که مراکز تجاری (اعم از با مجوز سازمان توسعه تجارت و بدون مجوز) را بازاریابی می کرده اند داشته ایم، دیگر سالهاست نامی از این مراکز ایران در افعانستان، کنیا، سنگال و .... نمی شنویم، نمی دانم دوستان در سازمان توسعه تجارت آیا آسیب شنایی بر طلوع و غروب این مراکز کرده اند؟!

پس از تجربه مستقیم مرکز تجاری اربیل توسط خودمان و داستانهایی که از مراکز تجاری درآفریقا و آسیای میانه شنیده ام(مرکز تجاری ایران در شیمکنت قزاقستان را قبل از اینکه بخواهیم تصمیم بگیریم بازدید کردیم و فهمیدیم از یک سوراخ نباید ۲ بار گزیده شویم) ....به این فکر می کنم ،که چرا اینقدر بضاعت حضور تجارت خارجی ما در بازارهای هدف ضعیف است، مدیران و پیمانکاران ضعیف این مراکز، عدم استقبال شرکتهای ایرانی برای حضور (که حداقل مرکز به حد نصاب برسد)، حمایت یارانه ای سازمان توسعه تجارت از مراکز با مجوز، علت کجاست؟!

فکر می کنم تنها مرکز تجاری ایران در سلیمانیه ، رونق نسبی و فعالی داشته باشد، ولی دیگر چیزی از سایر مراکز نمی شنویم؟ چرا مرکز شیمکنت با آن همه بازاریابی که شد ، با ساختمان مناسب (منهای موقعیت جغرافیایی که به نظر من اشتباه بود و فقط روابط به شیمکنت هویت داد)، به علت نمی دانم منفعت طلبی، سوء مدیریت و .... از دست رفت، از مرکز بدون حمایت آلماتی چه خبر، اربیل را هم که از دست دادیم....

به مرکز سودان و عمان و .... دیگر فکر نمی کنم.

Ukraine Willing to Strengthen Economic Partnership with Iran

Ukraine Willing to Strengthen Economic Partnership with Iran :

Expansion of relations between Iran and his country as Kiev's strategic policy.

I think strategic partnership alliance with northern neighbors could be an important strategy to move on foreign trade of our country and Ukraine will be one of the best as it's second market of CIS after Russia.

Surly one of the main area could be import and export and financial services.

Iran have imported 541,551,822 $ in 1389 from Ukraine(more than our import from Russia) and 53,254,731 $ export from Iran, It seem that we have enough potential for export but we didn't made it because of lack of export development strategy in these countries. for example we have exported 54,000,000 $ last year to Georgia and it's more that Ukraine however it's 2nd largest market in CIS and Georgia is one of the smallest. 
 

برای حمایت از صادرات چقدر ضرر می دهیم؟!

خبر و شرح آن به نقل از سایت سازمان توسعه تجارت ایران گویا است:

ضرر 150 میلیون دلاری بانک مرکزی آفریقای جنوبی برای حمایت از صادرات

کاری که چین هم برای حمایت از صادرات خود و مقابله با آمریکا انجام داد.

?Who will be next generation of Chinese entrepreneurs

آینده کارفرینان ، کسب و کارهای خانوادگی، داستان جدایی مالکیت از مدیریت در کسب و کار چینی ها، آینده اقتصاد چین با چه فرصت ها و تهدیداتی روبرو است؟!

فعالیت برای کسب موفقیت در چین

Liu Shengjun

از شواهد اینگونه بر می آید که 2011 شرکتهای چینی را به دوران پیشرفت کند شده پس از بلوغ میکشاند . برای اولین بار پس از تجدید نظر اقتصادی در چین موفقیت شرکتهای چینی خصوصاً شرکتهای مطرح در سطح بین المللی نظیر  Haier, Huawei, Lenovo مشکلی عمده شده است . بنیان گزاران این شرکتها که اولین نسل کارآفرینان چینی هستند به مرز بازنشستگی میرسند . در نتیجه آینده این شرکتها بستگی به انتقال موفقیت آمیز مدیریت توسط مالکین دارد . همچنین مدیرانی که بنیانگزاران انتخاب میکنند بروضعیت شرکتها و اقتصاد چین اثر گذار خواهد بود .

 برای مثال   Shenzhen وابسته به  Huawei را در نظر بگیرید که دومین شرکت سازنده تجهیزات مخابراتی در سطح بین المللی است . بزرگترین سهامدار آن یک اتحادیه تجاری با 98.58% سهام است که 64% کارکنان شرکت را در بر می گیرد و این در حالی است که بنیانگزار آن یعنی Ren Zhengfei تنها 1.42% سهام را در اختیار دارد . در نوامبر 2010 خبر غیر مترقبه ای منتشر شد مبنی بر اینکه چند نفر از مدیران ارشد از جمله Sun Yafang رئیس هیئت مدیره و Xu Zhiping  رئیس بخش محصولات و محلولها قصد کناره گیری دارند ، زیرا Ren Zhengfei میخواهد پسرش Ren Ping را وارد هیئت مدیره کند و دخترش  Meng Wanzhou را که اکنون از مدیران ارشد مالی است به سمت مدیر امور مالی Huawei منصوب کند .

Ren Zhengfei خود را یک کارآفرین پویا و موفق میدانست ول آیا منطقی است که Huawei ویا هر شرکت دیگر چینی تبدیل به یک شرکت خانوادگی شود ؟ در دیگر کشورها خصوصاً در بازارهای پویا شرکتها خانوادگی مدیران حرفه ای را برای هدایت شرکت بکار میگیرند و اعضای خانواده مشاغل دیگری را برای خود در نظر میگیرند . فراموش نکنیم که شرکتهای خانوادگی بیش از سه نسل پا بر جا نمیمانند . علاوه بر این معلوم نیست که شرکتها ی خانوادگی بتواند در چین سوسیالیست موفقیت آمیز حرکت کند .

از طرف دیگر اینکه Ren Zhengfei بخواهد شرکت را در خانواده خود نگهدارد قابل درک است  . در 1990 او Li Yinan را که یک مدیر فعال جوان بود به معاونت خود و احتمالاً جانشی منصوب کرد . ولی Li Yinan در سال 2000 Huawei را ترک کرد و در شرکتی رقیب مشغول کار شد و به یک رقیب تبدیل گردید . علیرغم اینکه Ren Zhengfei شرکت را در سال 2006 فروخت ولی احساس میکرد به او از پشت خنجر زده شده . این یکی از دلایلی بود که Ren Zhengfei را متقاعد کرد به خویشاوندی خونی بیشتر میتوان اعتماد کرد .

با این وجود ، چون Huawei روش مدیریتی شفافی نداشت ،  نمیتوان با اطمینان گفت اگر Ren Jr کار را ادامه میداد چون مناسبترین فرد  بود و یا بخاطر قوم و خیش بازی و یا ممانعت از رقابت مدیران ارشد برای تحت  کنترل گرفتن شرکت میتوانست به موفقیت ادامه دهد .در حقیقت بنظر میرسد حتی اگر Ren Ping در هیئت مدیره میماند اعضای هیئت مدیره او که حدود ده سال با هم کارکرده بودند پراکنده میشدند .

تداوم موفقیتها در شرکتهای موفق ساده نیست  و این امر به دلایل متعدد در چین مشکلتر نیز هست .

یک ، کارآفرینان چینی همانند Hutchison Whampoa’s Li Ka-Shing انتظار دارند پسرانشان شرکت خانوادگی را ادامه مدیریت کنند . اعتماد بین افراد در کشور کم است و بدین دلیل فقط به حویشاوندان خونی اعتماد میکنند .

دو ، به علت احترام فوق العاده ای که بنیان گزاران دارند و احساس اینکه پس از بازنشستگی نیز در اداره شرکت نقش دارند ، برای جا نشینا نشان خارج شدن از زیر سایه آنها مشکل است .  LiKa-Shing اکنون هشتادوسه ساله است ولی سایه او همچنان بر روی شرکت گسترده است .

سه ، بیشتر شرکتهای چینی فاقد ساختار شفاف ویا  روش مدیریتی موثری  هستند و این فرایند موفقیت را باز هم مشکلتر میکند .  Zhang Lan راس مجموعه رستورانهای معروف South Beauty اخیراً گفته است ایجاد روش اداره Googie و سیاستهای کسب موفقیت الزامیست زیرا هیچ شرکتی فقط به اتکائ یک رهبر کاریزماتیک نمیتواند ادامه حیات دهد .

برخی صاحبنظران معتقدند که چین باید مدیرانی را پرورش دهد که با جانشینان ناتوان و یا نا مایل به ادامه کار در شرکتها جایگزین شوند . در غیر اینصورت ضربه هایی سخت به کارآفرینی موفق و شرکتهای موفق چینی وارد خواهد شد . مدیران چینی چاره ای جز رشد و تدوین روشهای کسب موفقیت با مشخصه های چینی ندارند .

اکثر آنها پس از جراحاتی سخت شروع کرده اند ، بنابراین شما فکر میکنید شرکتهای چینی بتوانند از عهده کسب موفقیت برآیند ؟

Liu Shengjun معاون China Europe International Business School’s Case Center و Lujiazui International Finance Research Center در شانگهای است

این مقاله از مجله HBR نقل شده است و جناب آقای بهمن رستگار ، ترجمه آن را برای "مدیران ایران"  ارسال نموده اند .

آیا اژدهای زرد سودای جدیدی در تجارت با آسیای میانه دارد؟

چین 500 میلیون دلار در پروژه های انرژی قزاقستان سرمایه گذاری خواهد کرد، بعد از اجلاس سران شانگهای هوجین تائو و نظربایف بر سر سرمایه گذاری های چین در قزاقستان به توافق رسیدند.

پروژه بزرگراه چین و اروپای غربی هم یکی دیگر از پروژهای برزگ کشور قزاقستان است، که  نقش موثری در تجارت زمینی چین و اتصال آن به اروپا ایفا می کند و اتحاد استراتژیک دو کشور را قوت می بخشد.

نیاز 6 میلیاردی قزاقستان به سرمایه گذاری در بازسازی سیستم آبیاری کشور و بیش از 2400 کانال زهکش نیاز به بازسازی دارد. خود موید دعوت به همکاری سرمایه گذاران و از جمله سرمایه گذاران چینی است.

چین از جمله بزرگترین خریداران گاز ترکمنستان و ازبکستان است و این یعنی پیوند استراتژیک چین و آسیای میانه

اما علت رویکرد جدید چین در سرمایه گذاری در آسیای میانه چیست؟

دلاری های متورم شده در خزانه های چین؟ 

آیا استراتژی خروج (Going Out Strategy)و سرمایه گزاری در پروژه های زیر بنایی کشورهای دیگر و جذابیت منابع آب، نفت و گاز آسیای میانه یکی از دلایل است؟ 

لازم به ذکر است جنگ ها و در گیرهای آینده در آسیای میانه جنگ آب است،(این بار نوبت قرقیزستان و تاجیکستان است) که این خود فرصت بزرگی را برای تعریف پروژهای آب و انرژی فراهم می نماید.

آیا یوان چین جایگزین دلار در تجارت آسیای میانه خواهد شد؟!

لی رو گو مدیر اکزیم بانک چین (بانک صادرات ، واردات چین) امیدوار است یوان چین نقش مهمتری در تعاملات تجاری آسیای میانه به جای دلار آمریکا بازی کند، بنا به گزارش سنترال آسیا وایر به نقل از چاینا دیلی نیوز مدیر بانک توسعه صادرات چین خواهان قدرت بخشی به یوان چین و کاهش ریسک ناشی از نوسانات نرخ دلار در تجارت آسیای میانه است. 

به نظر می آید توسعه بیشتر تجارت چین در آسیایه میانه با توجه رساست چین بر اجلاس سران شانگهای تا سال 2012 در دستور کار است:

سرمایه‌گذاری دو میلیارد دلاری چین در قرقیزستان
قزاقستان و چین قصد دارند تا حجم تجاری خود را طی 4 سال دو برابر کنند (هدف رساندن حجم مبادلات به 40 میلیارد دلار (5.82 هزار میلیون تنگه قزاق) تا سال 2015 است. )

و در پایان آیا چین می خواهد خط بطلانی بر پیش بینی های سال 2013 برای چین بکشد؟!